.

Golden Hochtiet

Nu weer dat sowiet: min Grootöllern shulln Golden Hochtiet fiern. Dat weer dormols in Nieblum op Föhr. Se wahnten in jer lütt Strohdackhüüs bi den Friesendom, wo se nah de Panschonerung of min Grotvadder hentrucken weern.

De Gäste „von Nah und Fern“ weern all dor. Begröten, beschenken, beschnacken – dat lütje Huus un de Gorden weer vull Lüüd, dat geev belegt Brote un Koffie un Koken ut de Hand. Een Por Kurgäste bedeenten sik ok un leggten fief Mark hen, weil se glövten, dat weer een Utschank.

Denn wurr dat Obend. Dat Fest schull nu met dat Eeten angahn. In’n Sohl bi Witts Gasthof seeten wi to Disch. Dat goldene Poor weer vörn an’n Disch, de Oma freit sik, harr een gülden Diadem in’t Hoor, de Opa kiekt eernst mit een lütten Rükebusch an’t Revers.

Een feine Supp keem vörwech, dornaa „gemischte Braten (Swien un Rind) mit Leipziger Allerlei, Croquetten und Salzkartoffeln“. Denn güng dat futtern so richtig los. Middenmang geev dat een Rede naa de annere. Un „Hoch soll ‘n sie leben, dreimal Hoch!“ un „Sie leheben, sie leheben, sie leben dreimal Hoch“ un so wieder.

Achternah geev dat Nahdisch, Pudding met Schlagrohm, dorto Pharisäer un endlich een to smöken, de ohlen Mannslüüd trucken an eer Sigarrn, dat Jungvolk an Sigaretten. De Luft weer all een beeten verqualmt. We seeten all satt bet boben hen. De all ’n Wien or ’n Beer hat harrn, weern all bannig vergnögt.

Middernacht keem un de Hochtiedssupp op de Dische. Oha, wo schull de noch rin passen. Man dat Freesenvolk kann wat verdreegen. De Fruens schnackten met de Fruens, de Mannslüüd met de Mannslüdd un dat Jungvolk weer vergnögt un meistdeels buten. De Musik speelte dit un dat un Märsche un Schlager.

De Kröger bröchte nu ’n poor grote Bowle-Schötteln op de Dische. Dor weern Pfirsichstuecken bin. Ik froog, wat sunst noch bin weer. Oha, Masse Cognac, Knallköm un Selter. Pass op de Früchte, de hebbt n’n Dag in Snapps legen, warst gau duhn vun.

Hev ik nich glövt. Min Deern seggt, na, hest all n’n beeten veel hat, wat? Een Düvelstüch, de dorige Bowle.

Op mol hörte de Musik op. Nu schall danzt warrn, seeg de Obermuskant. Un denn aber Hurra güng dat los! Met min Danzeree weer dat dortomolen nich wiet her, man ik muss los. Mien Deern passte op den Takt op un wi dreihten uns man sinnig op den Danzbodden. Met eenmol keem min Grotmudder und segg, nu shallst du ok met mi danzen. Se weer ’n beeten good bi Schick, seggte sülbst „ik bin ja man blots n’n ole Fruu“ un ik dacht mi nix dorbi. Heest di wat. Se kreeg mi to packen un denn ober los, Walzer

un dreihn un all dat. Ik wuss nich mehr, wo vörn un achtern weer.

De Physik het to disset doon een Formel parat: e=m.c2, meent Energie=Masse*Beschleunigung. Passt. Ik keem richtig ut de Pust un weer froh, as ik met min Deern sinnig wieder danzen kunn.

Met de Bowle weer ik fardig. Abers nu keem Teepunsch op den Disch. Lütje Tassen met ’n beeten Tee un’n beeten meer Köm bin un een Stück Sucker, Tine-Köm ut Husum, annern drunk min Opa nich: „den dorigen annern Schiet kann ik nich aff“ *). He harr nu ok sein Maat un fung an to singen: „Auf, Matrosen, die Anker gelichtet!“.

Op letzt wurr dat veer Uhr morgens. De Kröger un sin Lüüd keemen met Kuken un Koffie. Oh. Mann, wo schall dat noch rin. Een Stück passte abers noch.

Endlich in’ne Puch. Dat Bed seilte met mi dör de Schloppstuv bit ik to slapen keem. Mann, harr ik een Hoorbüdel annern Dag. Dor wuss ik nu, wat Busch med den Snack „Jedes Haar ein Korkenzieher“ meent har.

Is dat all heller Daag? Min Deern keem rin „Opstohn, Fröhstück“.

Oh, nee!

*) Ik harr min Opa mol een Buddel „Geelen Köm“ to’n Geburtsdag schenkt. De keek he an, seggt: “den doren Schiet drink ik nich“ un packt se ann’e siet. He drunk blots "Tine-Köm" ut Husum. Dat is Freesenort …

Johrende laater, as beide all op’n Karkhof legen un we dat Huus utrühmen deen, funnen wi in’t Kartoffellock (Kellerloch) disse Buddel „Geelen Köm“.