Parkhüüser

Wer mach woll de Bumeester von die Parkhüüser in Hamborg wehn? Ik bin jümmers bang, wenn ik in een vun de dor verdreihten Hüüser fohren mutt. De Infohrt is meistdeels small un krumm – veel to small un krumm för veele Fohrers as man dat an de swatten Strieken vun jer Stootstangs an’e Wände seen kann. Un denn de Kordenautomaten! So lang is dien Arm meist nich op to den lütten Knoop to drücken un de Kort to faaten to kriegen, de dat Dings denn utspeen deiht. Dör op un fummeln. Nu geiht de Slagboom op un du kannst infohrn. De eersten Plätze sünd vull un du muttst in den neisten Stock fohrn. Schweet steiht di all op de Stirn wiel de Ramp so small un steil is. Noch een Stock un denn noch een.

Överall de swatten Strieken an’e Wand. Nix is rund in dit Huus, alle Kanten sünd scharp un meist in din Weg, keen weeke Puffers or annere Hölp. So kannst du ok beter de Farv vun din Kotflügels aff schrappen. Dat Geräusch bi dat Affschrappen is so leeg – dat seggt di, dat din Maler nu een poor hunnert Dalers hebben will, dit Maleur wedder över to witschern.

Kiek an, dor is een Platz free. Een beten small is he woll. Torüch rinfohren geiht man jüst. Nu hest du dat schafft un büst bin‘n.

De Naverfohrer kümmt, ritt sin Dör op un ballert de an din Bifohrerdör. Du willst utstiegen un den Kerl wat vertellen – dor steiht een Pieler vör din Dör un du kummst nich rut. As du di rutwöhlt hest, is de annere all wegfohrt un du kunnst di sien Nummer nich marken. Bölken hölpt nix un de Buul in’e Dör blifft wo se is.

Vör een poor Daag bün ik in een lüttje Parkhuus in Altona fohrt. Dat weer noch enger as de meisten anneren, man ik kreeg dat torecht un kunn met min Fruu fröhstücken gohn. As ik denn wedder utfohrn wull, keem ik bi‘n Utgang bös in’e Kniep. Avers dor seet een olen Mann in dat Glashuus. De keem rut un wieste mi den Weg, weer nich eenfach. He säh dat de mehrsten Lüüd sein Hölp nödig harrn. So, nu schull ik betohlen. Twee Stünn weern wi weg – in dat Parkhuus vun Mercado-Koophuus wör dat 6 € wehn – hier kost dat 80 Cents met Bedenen.

Ut dat Michel-Parkhuus kummst meist ok nich üm de Eck bi de Utfohrt, man dor hebbt se Plastik-Keden vun’e Deek hangen, de pingelt an din Auto un du weetst, du must noch mol vör un trüch un vör un trüch ehr du rutfohren kannst.

Oh, Mann, disse Parkhüüser …